ยุค80'S ภรรยาผู้ใจดีนั่นคืออดีตของหวังสวี่หลัน

บทนำ

หลังจากที่พ่อและแม่ตายจากด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์หวังสวี่หลันจึงได้แต่งงานกับคู่หมั้นอย่างซ่งหวังอี้ตามคำประสงค์ของพ่อและแม่ที่เคยสั่งเสียเอาไว้เมื่อครั้งที่ยังมีชีวิตอยู่ ด้วยเพราะเธอไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนมีเพียงพ่อและแม่ฉะนั้นพ่อและแม่ของเธอจึงได้ให้เธอหมั้นหมายกับบุตรชายของเพื่อนสนิทที่รักใคร่เสมือนคนในครอบครัวอีกทั้งทั้งสองก็รู้จักกันมาตั้งแต่วัยเยาว์ ด้วยหวังว่าหากวันหนึ่งวันใดที่พ่อและแม่ของเธอตายจากเธอจะได้มีที่พึ่งพิง

แต่หลังจากที่หวังสวี่หลันและซ่งหวังอี้แต่งงานกันได้เพียงปีเดียวพ่อสามีก็มาด่วนจากไปด้วยโรคประจำตัวอีกทั้งแม่สามีก็มาล้มป่วยลงทำให้ซ่งหวังอี้จำเป็นที่จะต้องเดินทางไปยังเมืองฉางเพื่อดูแลเหมืองแร่ซึ่งเป็นกิจการของครอบครัวแทนผู้เป็นพ่อแต่เพราะแม่สามีที่ล้มป่วยออดๆ แอดๆ ทำให้หวังสวี่หลันจำเป็นที่จะต้องอยู่เมืองเถาเพื่อดูแลปรนนิบัติแม่สามีจึงเดินทางไปกับสามีไม่ได้

และแม้ว่าทั้งสองจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่ก็มักจะเขียนจดหมายหากันอยู่เสมอแทนความคิดถึงที่ห่างไกลอีกทั้งซ่งหวังอี้ก็มักจะเดินทางกลับมาหาแม่และภรรยาทุกๆ สองเดือนด้วยความคิดถึง

บ่อยครั้งที่มีชายหนุ่มมากหน้าหลายตาที่รู้ว่าหวังสวี่หลันและสามีไม่ได้อยู่ด้วยกันจึงมักเข้ามาวนเวียนเกี้ยวพาในความสะสวยที่น่าหลงใหลของเธอแต่เพราะความรักมั่นที่มีต่อสามีทำให้เธอไม่เคยคิดที่จะชายตาแลหรือแม้แต่ปันใจให้กับชายหนุ่มเหล่านั้นแม้แต่น้อย

จนเมื่อ 2 ปีให้หลังทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไปจนไม่น่าไว้ใจเมื่อซ่งหวังอี้ไม่ค่อยกลับมาเมืองเถาหาภรรยาและผู้เป็นแม่เหมือนเก่าอีกทั้งจดหมายที่เคยส่งหาทุกอาทิตย์ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นเดือนล่ะครั้ง สองเดือนครั้งจนเมื่อหวังสวี่หลันได้รับจดหมายฉบับสุดท้ายลายมือในจดหมายดูแปลกไป อีกทั้งเนื้อหาในจดหมายทำให้เธอแทบน้ำตาตก เมื่อข้อความเหล่านั้นระบุว่า

“ถึง หวังสวี่หลัน นี่คงเป็นจดหมายฉบับสุดท้ายที่ฉันจะส่งให้เธอ ในตอนนี้ที่เหมืองยุ่งมากและฉันก็ทำงานเหนื่อยมากเหลือเกินจนไม่อยากที่จะอ่านจดหมายและก็ไม่อยากจะตอบจดหมายของเธอเช่นกัน เลิกส่งจดหมายมาให้กับฉันได้แล้ว ฉันอยู่ที่นี่สบายดีเธอไม่ต้องห่วง ได้โปรดหากอยากให้ฉันอยู่ที่นี่อย่างสงบสุขก็จงเลิกส่งจดหมายมาให้กับฉัน.............ซ่งหวังอี้”

หลังจากที่ได้อ่านจดหมายฉบับนั้นหวังสวี่หลันก็แทบเข่าทรุดเธอรู้ดีว่าจะต้องมีอะไรที่ผิดไปเป็นแน่ เมื่อเห็นว่าแม่สามีอาการเริ่มดีขึ้นมากเธอจึงถือโอกาสนี้เดินทางไปหาสามี แต่ไม่นึกเลยว่าการมาเมืองฉางในครั้งนี้จะทำให้เธอตายทั้งเป็นเมื่อเธอได้มาเห็นความจริงที่น่าเจ็บปวดใจ

สามีที่เธอรักและซื่อสัตย์กับเขามาโดยตลอดทว่าในตอนนี้เขากับมีผู้หญิงอีกคนอยู่ข้างกาย มิหนำซ้ำหญิงสาวผู้นั้นก็กำลังตั้งท้องลูกของเขาอยู่ด้วย

ทว่าแทนที่สามีจะแก้ตัวหรือขอโทษเธอแต่เขากับไล่ให้เธอกลับเมืองเถาราวกับว่าเธอเป็นคนผิดที่มาที่นี่

เธอที่ทั้งโกรธและเจ็บใจเป็นอย่างมากเพราะหลายปีที่ผ่านมาเธอรักและซื่อสัตย์กับเขามาโดยตลอดแต่เธอกลับถูกตอบแทนด้วยการนอกใจ

“ในเมื่อการเป็นภรรยาผู้แสนดีและซื่อสัตย์แต่กลับต้องมาถูกตอบแทนด้วยการนอกใจฉะนั้นแล้วในตอนนี้ฉันก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องเป็นคนแสนดีอีก ซ่งหวังอี้เราหย่ากันซะ”

ดวงตาที่แสนเย็นชาจ้องมองคนทั้งสองด้วยความเกลียดชัง

“ทรัพย์สินของคุณที่ควรจะเป็นของฉันครึ่งหนึ่งรีบจัดการแบ่งให้เท่าเทียมหลังจากที่เราหย่ากัน ฉันจะไม่มีวันยอมเสียเวลาฟรีๆ ให้กับคนทรยศอย่างคุณ ผู้หญิงที่คุณปกป้องคนนั้นคือชู้รักฉะนั้นหล่อนไม่ควรที่จะได้เสวยสุขในทรัพย์สินที่ควรจะเป็นของฉัน”